Szybkie i dokładne układanie torów

Wstawianie odwróconych rozjazdów

Wstawianie odwróconych rozjazdów jest nieodzowne podczas budowania dróg zwrotnicowych. Odwracanie rozjazdu o 180 stopni i ręczne dosuwanie jest czasochłonne i nie do końca dokładne. Lepszym sposobem jest zastosowanie rozjazdu pomocniczego:



Rozstaw torów stacyjnych - wstawki

Stosując odpowiedniej długości wstawkę między rozjazdami, lub rozjazdem a łukiem zwrotnym można łatwo uzyskać żądany rozstaw torów. Długość tą (na rysunku x) obliczyć można ze wzoru, w którym parametrami są rozstaw oraz odległość od końców rozjazdów/łuków do ich środków geometrycznych (L1, L2). Odległość ta w regularnym rozjeździe wynosi zwykle połowę jego długości (czyli przy długości 34 - 17). Ze względu na niedokładności skryptów we wstawianych przez nie rozjazdach L=34 R=300 długości te wynoszą: 17.018 [m] od końca zwrotnego i od strony zwrotnicy rozjazdu oraz 16.982 [m] od końca prostego (dla uproszczenia można zaokrąglić te wartości do 17 [m], wówczas otrzymany rozstaw będzie zawierał błąd rzędu 0.5 [cm]). Dla łuku zwrotnego L=34 R=300 wartość jest taka sama jak dla rozjazdu o tych wymiarach (17.018 [m]). W rozjazdach krzyżowych mojego wykonania ze wszystkich stron odległość ta wynosi 17 [m].



Wzór na obliczenie długości x:

x = r/sin(6.494 [deg]) - (L1 + L2)

6.494 - kąt przejścia między torami, sinus tego kąta wynosi 0.1131


Odcinki równoległe

Mając dany odcinek można prosto dobudować odcinek równoległy w określonym od niego rozstawie dzięki zastosowaniu odcinków pomocniczych. Do każdego końca odcinka dodajemy odcinek o długości równej zadanemu rozstawowi, obracamy go o 90 stopni, do otrzymanych odcinków dodajemy kolejne odcinki pomocnicze, następnie usuwamy prostopadłe i wstawiamy flex. Stosując różne długości odcinków otrzymać można np. poszerzenie rozstawu przed peronem - tzw. "esowanie" (należy wtedy pamiętać aby odcinek nie był za krótki, aby uniknąć nienaturalnych przyspieszeń odśrodkowych).



Regularne łuki

Podczas tworzenia układów torowych często korzysta się z flexów. W przypadku wstawiania takiego odcinka w miejsce, gdzie powinien znajdować się łuk, można wspomóc się pewnym prostym sposobem dzięki któremu otrzymany odcinek będzie miał kształt zbliżony do regularnego łuku. Polega on na wstawieniu dwóch jednakowych odcinków pomocniczych i sprawdzeniu punktu ich przecięcia. Punkt ten powinien dzielić oba odcinki w takich samych proporcjach, jeżeli nie - jeden z końców należy przesunąć.




Powrót do strony głównej