Wyznaczanie liczby torów stacyjnych

Podstawową kwestią jest wyznaczenie optymalnej ilości torów w celu zapewnienia wymaganej przepustowości i sprawności ruchu. Wymaga to najczęściej określenia liczby torów przyperonowych, dla pociągów towarowych, postojowych dla pociągów pasażerskich i ładunkowych.

Prowadząc obliczenia warto uwzględnić fakt, że w czasach gdy budowano lub rozbudowywano większość stacji natężenie ruchu było znacznie większe.


Tory przyperonowe

Przy wyznaczaniu liczby torów przyperonowych należy przestrzegać zasady według której na każdy tor szlakowy doprowadzony do stacji musi przypadać przynajmniej jedna krawędź peronowa, i przeważnie jest to ilość wystarczająca w przypadku większości małych i średnich stacji. W przypadku dużego natężenia ruchu ilość wymaganych krawędzi peronowych oblicza się ze wzoru, zaokrąglając wynik do góry:

Lp = 1.2 * (N1*t1 + N2*t2 + ... + Nn*tn) / 60

Gdzie:
Lp - liczba torów przyperonowych
Nn - liczba pociągów danej kategorii przejeżdżających w ciągu szczytowej godziny (uwzględnić należy także pociągi towarowe przejeżdżające przez tory przyperonowe) tn - czas postoju pociągu danej kategorii
1..n - numery kolejnych kategorii
1.2 - współczynnik rezerwy technicznej i nierównomierności ruchu

Przykład

W ciągu szczytowej godziny ze stacji startuje 8 pociągów podmiejskich zajmujących peron średnio na 10 min przed odjazdem; 4 pociągi podmiejskie kończą bieg z postojem średnio 5 min; przejeżdża 16 pociągów podmiejskich ze średnim postojem 7 min; 8 pociągów dalekobieżnych rozpoczyna bieg (20 min); 8 kończy (10 min) i 12 przejeżdża, średni postój 5 min.

Lp = 1.2 * (8*10 + 4*5 + 16*7 + 8*20 + 8*10 + 12*5) / 60 = 1.2 * 512 / 60 = 10.24

Wymagana liczba torów przyperonowych wynosi 11.

Dla oszczędności miejsca najczęściej każdy tor przyperonowy przylega do jednego peronu, a więc między kolejnymi peronami znajdują się dwa (lub więcej) tory.


Tory dla pociągów towarowych

Do wyznaczenia liczby torów dla pociągów towarowych korzysta się z podobnego wzoru, jednak liczba ta obliczana jest dobowo (Nn jest liczbą pociągów danej kategorii przejeżdżających w ciągu doby) a współczynnik rezerwy wynosi 2.4:

Lt = 2.4 * (N1*t1 + N2*t2 + ... + Nn*tn) / 1440

W przypadku małych stacji przeważnie wystarczy po jednym torze na 2 doprowadzone tory szlakowe.

Jeżeli grupa torów towarowych umieszczona jest za peronami, po przeciwnej stronie w stosunku do torów głównych zasadniczych, zaleca się zaprojektowanie dodatkowego toru dla pociągów towarowych między torami przyperonowymi co umożliwia krótki postój lub wyprzedzanie bez kolizyjnego przejazdu na grupę towarową.


Tory postojowe

Liczbę torów postojowych, podobnie jak torów dla pociągów towarowych, wyznacza się dobowo. Osobno obliczenia przeprowadzić należy dla pociągów aglomeracyjnych, przyjmując współczynnik 3, oraz regionalnych i międzyregionalnych, ze współczynnikiem 2:

Lpo = 3 * (A1*ta1 + A2*ta2 + ... + An*tan) / 1440 + 2 * (N1*t1 + N2*t2 + ... + Nn*tn) / 1440

A - zbiór pociągów aglomeracyjnych, N - zbiór pociągów regionalnych i międzyregionalnych.


Tory ładunkowe

Tory ładunkowe liczy się w nieco inny sposób, wynikiem jest tutaj nie ilość torów a długość frontu ładunkowego, czyli łączna długość użyteczna torów ładunkowych. Orientacyjną długość obliczyć można ze wzoru:

Lł [m] = (1 - b/2)(W + Z) * Lw * 1.4/n

Gdzie:
Lw - średnia długość wagonu
b - udział podwójnych operacji ładunkowych, np. jeżeli 25% wagonów jest jednocześnie wy- i załadowywana, b = 0.25
W - liczba wagonów wyładowywanych w ciągu doby
Z - liczba wagonów załadowywanych w ciągu doby
n - liczba operacji ładunkowych w ciągu doby, np. w przypadku dwukrotnej wymiany wagonów n = 2

Przykład

W ciągu doby wymiana wagonów następuje raz na dobę, załadowywanych jest 8 wagonów, rozładowywanych - 15. Udział podwójnych operacji ładunkowych wynosi 20%. Średnia długość wagonu wynosi 18m.

Lł [m] = (1 - 0.2/2)(8 + 15) * 18 * 1.4/1 = 521.64 [m]


Powrót do strony głównej